زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

محمد بن یعقوب نیشابوری





محمد بن یعقوب نیشابوری (متوفای ۳۴۶ق)، از پیشوایان حدیث در قرن چهارم هجری قمری در خراسان بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالعباس، محمد بن یعقوب بن معقل بن سنان بن عبدالله نیشابوری، با امویان پیمان ولاء داشت و به اصمّ معروف است. به مکّه، مصر، شام و بغداد سفر کرد و حدیث آموخت و آن‌گاه به خراسان بازگشت و به ناشنوایی دچار و از این‌رو، به اصمّ معروف شد. وی در روزگار خود، پیشوای حدیث در خراسان بود و ریاست آن به او رسید و از حق الزحمه خود برای استنساخ کتاب‌ها، امرار معاش می‌کرد. دانشجویان زیادی، از‌ اندلس و فارس، برای فراگیری حدیث، نزد او آمدند.

۲ - پانویس


 
۱. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۲۳۲.    
۲. ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۳، ص۳۱۷.    
۳. ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۴، ص۲۴۵.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۷۴.    
۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۷، ص۱۴۵.    
۶. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۱۱۲.    
۷. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۵۲۰.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۵۵.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.